21η Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down
Η Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down καθιερώθηκε το 2006 με πρωτοβουλία του γιατρού Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και στόχος αυτής της καθιέρωσης είναι να γίνει μία ακόμα προσπάθεια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της διεθνούς κοινότητας πάνω στη γενετική αυτή διαταραχή.
Η επιλογή της ημέρας δεν είναι τυχαία καθώς το σύνδρομο Down αφορά μια γενετική διαταραχή στο 21ο ζεύγος του 3ου χρωμοσώματος (21/03, 21 Μαρτίου).
Το Μάρτιο του 2009 ήταν η επέτειος των 50 χρόνων από την δημοσίευση της ανακάλυψης του Καθηγητή Jerome Lejeune για το επιπλέον αντίγραφο του χρωμοσώματος 21 που προκαλεί το σύνδρομο Down. Το σύνδρομο περιγράφηκε πρώτη φορά από το Βρετανό ιατρό John Langdon Down το 1866. Πρόκειται για την πιο συχνή χρωμοσωμική ανωμαλία καθώς 1 στα 733 παιδιά γεννιούνται με σύνδρομο Down.
Το Σύνδρομο Down στο έμβρυο μπορεί να εντοπιστεί μέσω του προγεννητικού ελέγχου.
Δεν υπάρχει θεραπεία για το σύνδρομο Down. Η σωστή ενημέρωση, η συνεχής καθοδήγηση και στήριξη των γονέων που αποκτούν παιδί με σύνδρομο Down και η μέριμνα ώστε να δίνονται ευκαιρίες οι οποίες θα λαμβάνουν υπόψη τους τις ιδιαιτερότητες των ατόμων με σύνδρομο Down, είναι καίριες δράσεις για την πραγματική τους ένταξη στην κοινωνία.
Τα άτομα με σύνδρομο Down έχουν αυξημένες πιθανότητες να πάσχουν από συγγενείς καρδιοπάθειες, αναπνευστικά προβλήματα καθώς και προβλήματα ακοής, Alzheimer, λευχαιμία και παθήσεις του θυρεοειδούς. Παρόλα αυτά με την πρόοδο της Ιατρικής και την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, το προσδόκιμο επιβίωσης των ατόμων αυτών έχει αυξηθεί από τα 25 έτη που ήταν το 1985 στα 60 σήμερα.
Τα άτομα με σύνδρομα Down μπορούν με την κατάλληλη εκπαίδευση να εργαστούν, να συμμετέχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες και να λαμβάνουν αποφάσεις για τη ζωή τους.
Η επιλογή της ημέρας δεν είναι τυχαία καθώς το σύνδρομο Down αφορά μια γενετική διαταραχή στο 21ο ζεύγος του 3ου χρωμοσώματος (21/03, 21 Μαρτίου).Το Μάρτιο του 2009 ήταν η επέτειος των 50 χρόνων από την δημοσίευση της ανακάλυψης του Καθηγητή Jerome Lejeune για το επιπλέον αντίγραφο του χρωμοσώματος 21 που προκαλεί το σύνδρομο Down. Το σύνδρομο περιγράφηκε πρώτη φορά από το Βρετανό ιατρό John Langdon Down το 1866. Πρόκειται για την πιο συχνή χρωμοσωμική ανωμαλία καθώς 1 στα 733 παιδιά γεννιούνται με σύνδρομο Down.
Το Σύνδρομο Down στο έμβρυο μπορεί να εντοπιστεί μέσω του προγεννητικού ελέγχου.
Δεν υπάρχει θεραπεία για το σύνδρομο Down. Η σωστή ενημέρωση, η συνεχής καθοδήγηση και στήριξη των γονέων που αποκτούν παιδί με σύνδρομο Down και η μέριμνα ώστε να δίνονται ευκαιρίες οι οποίες θα λαμβάνουν υπόψη τους τις ιδιαιτερότητες των ατόμων με σύνδρομο Down, είναι καίριες δράσεις για την πραγματική τους ένταξη στην κοινωνία.
Τα άτομα με σύνδρομο Down έχουν αυξημένες πιθανότητες να πάσχουν από συγγενείς καρδιοπάθειες, αναπνευστικά προβλήματα καθώς και προβλήματα ακοής, Alzheimer, λευχαιμία και παθήσεις του θυρεοειδούς. Παρόλα αυτά με την πρόοδο της Ιατρικής και την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, το προσδόκιμο επιβίωσης των ατόμων αυτών έχει αυξηθεί από τα 25 έτη που ήταν το 1985 στα 60 σήμερα.
Τα άτομα με σύνδρομα Down μπορούν με την κατάλληλη εκπαίδευση να εργαστούν, να συμμετέχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες και να λαμβάνουν αποφάσεις για τη ζωή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια: