Εσύ έχεις επισκεφθεί ποτέ το γηροκομείο της πόλης σου;

Δεν ξέρω αν το θέμα στο οποίο πρόκειται να εστιάσω, είναι κάτι που σε ενδιαφέρει αγαπημένε αναγνώστη, το μόνο σίγουρο είναι ότι αποτελεί ένα από τα πολλά προβλήματα τα οποία υπάρχουν στην κοινωνία μας και τις περισσότερες φορές δεν βγαίνουν στη δημοσιότητα, είτε γιατί δεν αφορούν κανένα είτε γιατί δεν πρέπει να βγουν.

Ωστόσο, το ζήτημα το οποίο θα "ξεδιπλώσω" παρακάτω, ξεκινά από ένα περιστατικό το οποίο αφορά ανθρώπους και το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι, οργανωμένοι σε κοινωνίες, οφείλουμε να γνωρίζουμε και να αντιδράμε, με λύσεις, στα όποια υπάρχοντα προβλήματα προκύπτουν και όχι να σιωπούμε ή να μένουμε απαθής.

Πρόσφατα, σε μια συζήτηση στην οποία συμμετείχα, τυχαία, έμαθα ότι το γηροκομείο της Βέροιας το τελευταίο διάστημα αναγκάστηκε να περιθάλψει και να στεγάσει ηλικιωμένους ανθρώπους, οι οποίοι εξαιτίας μια σειράς ατυχών γεγονότων βρέθηκαν ελέω Θεού με πολλά προβλήματα υγείας, χωρίς φροντίδα και τροφή καθώς έκλεισε το γηροκομείο που τους φιλοξενούσε, πέρασαν μερικές εβδομάδες άθλιες και τελικά φαντάζομαι κατόπιν διαφόρων δράσεων από τους αρμοδίους οδηγήθηκαν στο γηροκομείο της Βέροιας για να βρουν εκεί φροντίδα και κυρίως μια "ανθρώπινη" ζωή.

Το πρώτο πράγμα το οποίο οφείλω να θίξω, είναι αυτή η ζωή και κυρίως των ηλικιωμένων ανθρώπων, οι οποίοι δεν φαντάζονταν ούτε μια στο εκατομμύριο ότι θα φτάσουν σε αυτό το σημείο. Κανείς δεν θέλει να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του σε γηροκομείο, πόσο μάλλον αν είναι άρρωστος και ανήμπορος.  Το γεγονός ότι ένας ηλικιωμένος δεν έχει που αλλού να πάει όταν γεράσει, διότι έτυχε να μην έχει παιδιά είτε άλλους συγγενείς είτε το οτιδήποτε, δεν σημαίνει ότι του αξίζει το χειρότερο. Το γηροκομείο αποτελεί για όλους αυτούς τους ανθρώπους μια "σωστική λέμβο" θα έλεγε κανείς. Και σε αυτό το σημείο δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που εκμεταλλεύονται ηλικιωμένους ανθρώπους για να "βγάλουν" χρήματα και αυτό είναι τόσο θλιβερό. Πόσες φορές άλλωστε δεν ακούσαμε περιστατικά με "ιδιωτικά" γηροκομεία τα οποία λειτουργούσαν χωρίς άδειες, με κακές συνθήκες διαβίωσης ως προς τους ηλικιωμένους; Φυσικά, μιλάμε για μεμονωμένες περιπτώσεις, ωστόσο δεν παύουν και αυτές να υπάρχουν.

Το γηροκομείο της Βέροιας από την άλλη είναι μια περίπτωση ιδρύματος, που κυρίως εξαιτίας του προσωπικού του, θα έλεγε κανείς ότι έχει αξιοπρέπεια. Τα προβλήματα είναι μεγάλα, κυρίως οικονομικά, όμως το προσωπικό είναι τόσο δοτικό και με τόση κατανόηση που φαντάζει περίεργο και εξωπραγματικό στις μέρες μας. Οι ηλικιωμένοι οι οποίοι οδηγήθηκαν εκεί, βρήκαν φροντίδα και αγάπη, περιθάλπονται και σιτίζονται σωστά και κυρίως καθημερινά.

Και έχοντας γνώση των παραπάνω, ας βάλουμε έστω για ένα λεπτό στη θέση αυτών των ανθρώπων τον εαυτό μας. Κανείς δεν θα ήθελε να ζήσει σε γηροκομείο πρώτον (τουλάχιστον από επιλογή) και δεύτερον κανείς δεν θα ήθελε να περάσει ότι πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι.

Μπορούμε να βοηθήσουμε και εμείς και να κάνουμε τη ζωή τους πιο όμορφη, μια βόλτα στο γηροκομείο δεν είναι κόπος, όπως επίσης μια δωρεά μικρή- συμβολική, είναι και αυτό κάτι.

Και εν προκειμένω …θα ήθελα να σε ρωτήσω αγαπημένε αναγνώστη, «Εσύ ξέρεις τι συμβαίνει στο γηροκομείο της πόλης σου;» ή ακόμα καλύτερα «Έχεις σκεφτεί να το επισκεφτείς;».

Κλείνοντας και με όλο το θάρρος… θα ήθελα να δώσω σε όλους μας μια συμβουλή… επειδή η ζωή είναι απρόβλεπτη και κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει..καλό είναι να μην κλείνουμε τα μάτια μας και να γυρνάμε την πλάτη μας σε αυτούς τους ανθρώπους…

της Λένας Μαρκογιαννάκη για το kathemera.gr