Παρουσιάστηκε στη Βέροια το βιβλίο του Γ. Σιώμου "Μικρά πεζά"

 Του Ηλία Τσέχου: Στη Βέροια παρουσιάστηκε το βιβλίο του Γιώργου Σιώμου "Μικρά πεζά" Ενύπνιο 2021,  Με μεγάλη επιτυχία, Τετάρτη 11/5/2022!

Θερμή ανοιξιάτικη βραδιά, με πάνω από 50 φίλους, ποιητές,  ζωγράφους, λάτρεις του βιβλίου. Ανταμώσαμε και χαρήκαμε, τους ποιητές Θανάση Μαρκόπουλο, Δημήτρη Παπαστεργίου, Γιάννη Αγγέλογλου, το ζωγράφο Στέργιο Μποζίνη, τον πεζογράφο, ιστορικό, δημοσιογράφο Αλέκο Χατζηκώστα, τη Δήμητρα Σμυρνή, τη Μαρία Τριγώνη, τον χοροδιδάσκαλο Γιάννη Τσιαμήτρο, Βαγγέλη Καραίνδρο, Έλενα Τσακαλίδου κι άλλους κι άλλους... δίχως μικρόφωνα και βιντεάσεις... Εκλεκτοί οι παρουσιαστές Βούλα Κοτσάλου, Ηλίας Τσέχος και Γιώργος Σιώμος... Ένα αληθινό αντάμωμα, μετά από τρία έτη ξένωσης, οπισθοχώρησης, εχθρικότητας. 

Η Βούλα Κοτσάλου ξεκίνησε  με αναφορές για τον συγγραφέα, Γιώργο Σιώμο, τον από παλαιόθεν γνωριμιών και τονίζοντας το πάθος του συγγραφέα στη γραφή, λεπτή , ερευνητική και μπορεί να τη σηκώσει η ζωή, διασώζοντας όση αλήθεια κουβαλά του καθενός ο ώμος... ως ημερολόγιο και οικονομία νου και χρόνου.

Τα "Μικρά πεζά" του είναι σαν μικρές μποτίλιες στο πέλαγος...

Ο ποιητής Ηλίας Τσέχος, ακολουθώντας τον αιρετικό συγγραφέα, είπε, είπε και εύκολα και δύσκολα, εύστοχα και ''τρανταχτά'' σαν ώριμους καρπούς, κλέβοντας τα ''λαχανικά'' του βιβλίου. Ανάμεσα σε όλα, είναι και αυτά που είπε:

Τα ''Μικρά Πεζά'', Μεγάλα ποιήματα, (122), κατρακυλούν μες στις 164 σελίδες, άλλοτε μωρά, κάποτε έφηβοι, ενίοτε μεσήλικες, κυρίως ως γριοί, γέροντες δηλαδή, σοφοί, πικροί, παλικαρίσιοι, κοντινοί, μακρινοί, υπαρκτοί ή ανύπαρκτοι, μοναχοί και με όλους μαζί, όταν λαλεί ο κούκος κι έρχεται άνοιξη, καλή μας ώρα!

Οι ηλικίες του χρόνου, τα επαγγέλματα των ονοματεπώνυμων, οι διάφοροι ελληνικοί τόποι, τα όρη, οι ποταμοί, οι γονείς, τ΄ αδέρφια, φίλοι, γυναίκες, παιδιά, εγγόνια, οι γλώσσες, τα βιβλία, τα δέντρα, οι καραντίνες και το θαυμαστό ''Σπίτι με τα Κεραμίδια'', συμπρωταγωνιστούν με ακριβείς ερμηνείες των ρόλων νου και καρδίας του συγγραφέα, του περάσματός του στο επίπονο του έργου ''συγγραφή'', βράζοντας το αίμα και ξεφυλλίζοντας τα συν και τα πλην του στιγμιαίου, του διαρκούς, ικανού κι ανίκανου, μεγίστου, ελαχίστου, αποχαιρετώντας το θάνατο παντού και πάντα από πάντα, τούτης της έρμης και ριμάδας ζωής, του ατμού, αγαπησιάρικα! 

Ο Γιώργος Σιώμος, ο απρόσμενος, είναι συγγραφέας, τα μεγάλα πεζά του ποιήματα μικραίνουν για μας, ταράσσουν, μας λυγμούν, εύστοχα το βιβλίο του διαρρηγνύεται σε - σημαδιακά για τον ίδιο - εννέα κεφάλαια, που διευκολύνει τον αναγνώστη πανύψηλα και κάθε κεφάλαιο προλογίζεται από ένα τρίστιχο επίγραμμα, που ασυναίσθητα μας οδηγεί στα σπουδαία ύφη των Ιαπωνικών Χάικου.

.

Ο ίδιος ο συγγραφέας, μιλώντας, απλοϊκά, αυθεντικά και ορμητικά , έκλεισε με ένα μικρό πεζό του από το βιβλίο:

Παιδιά, είμασταν η τελευταία τρύπα του ζουρνά, παππούδες 

τώρα η τελευταία πάλι τρύπα του ζουρνά. 

Τα παιδιά μας βασιλιάδες, τα εγγόνια μας αυτοκράτορες... 

Πηγή : inveria.gr